Είναι κάποιες μέρες του χειμώνα που άθελά σου σε μελαγχολούν. Δεν ξέρω αν φταίει η βροχή που χορεύει από το πρωί στους δρόμους ή η θέρμη που εκπέμπει το αναμμένο τζάκι , απλώς σε κάνουν να αναπολείς στιγμές.
Καθισμένος κατάχαμα με μια κουβέρτα αγκαλιά, να ζεσταίνει το σώμα και τη ψύχη, σκέφτεσαι τι μπορεί να πήγε στραβά. Έφταιγες εσύ ή απλώς η τύχη αποφάσισε να παίξει για ακόμη μια φορά το παιχνίδι της; Όχι, ήταν απλώς μια λάθος επιλογή. Μια λάθος επιλογή που σε έφερε αντιμέτωπο με το μεγαλύτερο δίλλημα. Μπορείς να θυσιάσεις την αξιοπρέπειά σου για κάτι… κάποιον που δεν του αξίζει;
Από τα πρώτα κιόλας στάδια της γνωριμίας καταλαβαίνεις πως ταιριάζεις απόλυτα. Είναι εκείνα τα λεπτά, ασήμαντα για τους άλλους σημεία. Τα μαλλιά, το γέλιο, ακόμα και ο τρόπος που κρατάει το τσιγάρο στα χείλη σου φανερώνουν πως αυτόν έψαχνες τόσο καιρό. Σε αυτόν ίσως βρεις αυτά που λείπουν από τους άλλους, φτάνοντας στο σημείο να θυσιάζεις τα πάντα για μια ακόμη συνάντηση, μια ακόμη συζήτηση μαζί του.
Τι γίνεται όμως όταν ξαφνικά μια μέρα σκάει σαν βόμβα μπροστά σου η φράση «Sorry, δεν είμαι για κάτι σοβαρό αυτή τη στιγμή» ; Συμβιβάζεσαι με αυτά που μπορεί να σου προσφέρει; Αν πραγματικά αναζητάς την ευτυχία σε μια σχέση δεν υπάρχει νόημα να μένεις εκεί. Στο βωμό όμως των συναισθημάτων πολλοί είναι αυτοί που υπέκυψαν. Εσύ;
Η φωτιά σιγοσβήνει, καθώς το ρολόι δείχνει μεσάνυχτα. Κουλουριασμένος στο πάτωμα συνεχίζεις να απορείς. Έκανες τη σωστή επιλογή; Ίσως αυτή η απόρριψη σου στερήσει πρωτόγνωρα συναισθήματα.
Είναι εκείνη η ώρα, όταν βραδιάζει…. που το μυαλό αδειάζει από τα προβλήματα της ημέρας και το μόνο που μένει είναι οι αποφάσεις σου, οι στιγμές, οι αναμνήσεις. Όχι, θα τις κρατήσεις, δεν θα τις ξεγράψεις γιατί ξέρεις πως χωρίς αυτές καραδοκεί πάντα ο κίνδυνος να επαναλάβεις τα λάθη σου.
(Όπως κάθεται η κοπέλα στη φωτογραφία, έτσι καθόταν και ο anonymous όταν μου έδωσε το άρθρο του.Έτσι, κλεισμένος στις σκέψεις του και δυστακτικός!!!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου