Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

"bmx"


‘’Όταν ανοίγουν τα φώτα’’(κειμενο:by anonymus)

   Έξω γινόταν χαλασμός. Με τη βροχή να πέφτει ασταμάτητα, και τα αυτοκίνητα, χιλιάδες, να γεμίζουν τους δρόμους, αισθάνθηκα ένα είδος πανζουρλισμού να χορεύει στο κεφάλι μου. Τον ίδιο ακριβώς πανζουρλισμό αντίκρισα μέσα σε λίγα λεπτά και στην αίθουσα έκδοσης εισιτηρίων της ταινίας που είχαμε προγραμματίσει να δούμε. Ήξερα πως η μέρα δεν θα εξελισσόταν καλά.
 Φορτωμένη με  2 σακούλες pop-corns και άλλους δυο φίλους τακτοποιήθηκα στη θέση 11 της αίθουσας προβολής. Η ταινία αρχίζει και μη μπορώντας να συγκεντρωθώ στο, όχι και τόσο ενδιαφέρον, περιεχόμενο που διαδραματιζόταν στην τεράστια οθόνη, αφέθηκα στις σκέψεις μου.
Ξαπλωμένη στη θέση μου, κοιτάω τα δυο άτομα δίπλα μου που παρακολουθούν με πάθος την ταινία. Ήταν φίλοι μου. Παρόλο που δεν τους γνώριζα καιρό μπορούσα να τους αποκαλώ έτσι. Μήπως βιάστηκα ;
Υπάρχουν φορές που γνωρίζουμε ανθρώπους  και αμέσως μας εμπνέουν εμπιστοσύνη, φιλική, ερωτική. Κατά πόσο όμως μπορούμε να ακουμπάμε πάνω τους; Ξέρεις καλά πως παίζεις με τη φωτιά. Οι κοινωνικές μας σχέσεις σήμερα έχουν εκτροχιαστεί. Πλησιάζεις τον άλλον από καθαρά ατομικό συμφέρον, συνήθως ερωτικό. Το κάνεις και εσύ, το κάνω και εγώ και ΟΛΟΙ μας. «Είχε παράλληλη σχέση», «Σε θάβει πίσω απ’ την πλάτη σου…». Σου φαίνεται ανήκουστο; Πώς μπορείς μετά να εμπιστευτείς κάποιον. Το μυστικό είναι να ξεκαθαρίσεις τα ‘’θέλω’’ σου και τις προσδοκίες σου από τους άλλους. Μόνο έτσι θα έχουμε ουσιαστική εμπιστοσύνη.

  Όταν ανοίγουν τα φώτα… η ταινία έχει τελειώσει. Δυο ζευγάρια μάτια με κοιτούν επίμονα, περιμένοντας να επανέλθω στην πραγματικότητα. Προχωρώντας προς την έξοδο παρατηρώ μια παράξενη αίσθηση στο στόμα μου.
Έφταιγαν τα pop-corns ή οι περίεργες σκέψεις περί εμπιστοσύνης μού άφησαν αυτή την πικρή γεύση στα χείλη;